Viva la Salsa en Villa Ticca!
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
11 Maart 2010 | Ecuador, Quito
Dag lieve allemaal,
Inmiddels zijn we helemaal gesetteld in het studentenhuis. Wat een gezelligheid! Elke dag met een groepje lekker uiteten of samen koken. Helaas gingen vorige week een heleboel mensen weg, maar daarvoor in de plaats zijn uiteraard nieuwe mensen gekomen. Een nadeel van zo´n huis is dat we vooral Nederlands en Engels praten, wat niet echt goed voor ons Spaans is. Manouk en ik slapen met z´n tweetjes in een grote zolderkamer en kunnen elke avond tot een uur of drie genieten van de muziek uit de salsabar naast het studentenhuis...
Afgelopen maandag zijn we begonnen met het vrijwilligerswerk in kinderdagopvang Villa Ticca. In het begin was het even wennen, omdat alles gewoon heel anders dan in Nederland gaat. Er zijn ongeveer 100 kinderen op de opvang. Het gebouw staat in een arme buurt van Quito, het heeft een binnenspeelplaats, een dakterras, meerdere ruime lokalen, een eetzaaltje, keuken en het is allemaal erg vrolijk beschilderd! Manouk begeleidt een groep van 15 kinderen van 2-3 jaar en ik een groep van 20 4-5 jarigen. Elke groep heeft één leidster (en evt. een vrijwilliger) en er zijn twee koks. De kinderen krijgen namelijk ontbijt, tussendoortje, lunch en avondeten weet ik eigenlijk niet. Ze zien er ook erg goed en verzorgd uit, omdat ze hier worden gewassen, tanden poetsen en dus best veel te eten krijgen, terwijl de thuissituatie behoorlijk slecht is. De leidsters zijn best wel streng en af en toe wat schreeuwerig, maar het is natuurlijk vrij lastig om een groep van 20 koters rustig te houden. De eerste dag voelde ik me een beetje nutteloos en zat ik vooral toe te kijken, maar ik voel me steeds meer op m´n plaats. Het is gewoon belangrijk dat ik veel aandacht aan de kinderen geef: veel praten, knuffelen en spelen. Het is af en toe nog moeilijk met Spaans praten. Je zou denken dat kinderen heel simpel Spaans praten en dat het dus wel te begrijpen is, maar ze praten een beetje onverstaanbaar dus ik moet erg m´n best doen om ze te begrijpen. Ik heb in ieder geval wel ontzettend veel zin in de komende weken, want het zijn heerlijke kinderen! We weten trouwens nog niet wat we met het geld gaan doen, hier hebben we het nog niet over gehad. Hierover horen jullie laten meer!
Vorige week hebben we trouwens cuy (cavia) gegeten. Een combinatie van kip en varken, eigenlijk best lekker; alleen die teennageltjes en tandjes op je bord zien er minder aantrekkelijk uit!
Nog een paar feitjes die me de afgelopen tijd zijn opgevallen: baby´tjes worden in heel veel doeken gewikkeld, zodat je ze niet meer ziet; ik ben er nog niet achter gekomen waarom iedereen dat doet. Ongeveer alle mannen proberen je aandacht te trekken met de prachtige openingszin ´pssssssss´. In barretjes en discotheken worden indigenous people niet toegelaten, een duidelijkere vorm van discriminatie bestaat niet. In Ecuador ga je of naar een public school of naar een private school. Voor een private school betaal je veel en daar word je dus beter opgeleid. Er zijn geen verschillende niveaus, iedereen doet hetzelfde en daarna kan je gaan studeren wat je wil en dan kom je er pas achter wat je wel en niet kan.
Verder heb ik eigenlijk niet zo veel te melden op dit moment. Ik geniet nog steeds onzettend, maar ik mis iedereen thuis wel af en toe.
Straks weer salsales; dat vind ik één van de leukste dingen hier: de danscultuur!
Nou, hasta luego maar weer...
Liefs en -x- Lot
Inmiddels zijn we helemaal gesetteld in het studentenhuis. Wat een gezelligheid! Elke dag met een groepje lekker uiteten of samen koken. Helaas gingen vorige week een heleboel mensen weg, maar daarvoor in de plaats zijn uiteraard nieuwe mensen gekomen. Een nadeel van zo´n huis is dat we vooral Nederlands en Engels praten, wat niet echt goed voor ons Spaans is. Manouk en ik slapen met z´n tweetjes in een grote zolderkamer en kunnen elke avond tot een uur of drie genieten van de muziek uit de salsabar naast het studentenhuis...
Afgelopen maandag zijn we begonnen met het vrijwilligerswerk in kinderdagopvang Villa Ticca. In het begin was het even wennen, omdat alles gewoon heel anders dan in Nederland gaat. Er zijn ongeveer 100 kinderen op de opvang. Het gebouw staat in een arme buurt van Quito, het heeft een binnenspeelplaats, een dakterras, meerdere ruime lokalen, een eetzaaltje, keuken en het is allemaal erg vrolijk beschilderd! Manouk begeleidt een groep van 15 kinderen van 2-3 jaar en ik een groep van 20 4-5 jarigen. Elke groep heeft één leidster (en evt. een vrijwilliger) en er zijn twee koks. De kinderen krijgen namelijk ontbijt, tussendoortje, lunch en avondeten weet ik eigenlijk niet. Ze zien er ook erg goed en verzorgd uit, omdat ze hier worden gewassen, tanden poetsen en dus best veel te eten krijgen, terwijl de thuissituatie behoorlijk slecht is. De leidsters zijn best wel streng en af en toe wat schreeuwerig, maar het is natuurlijk vrij lastig om een groep van 20 koters rustig te houden. De eerste dag voelde ik me een beetje nutteloos en zat ik vooral toe te kijken, maar ik voel me steeds meer op m´n plaats. Het is gewoon belangrijk dat ik veel aandacht aan de kinderen geef: veel praten, knuffelen en spelen. Het is af en toe nog moeilijk met Spaans praten. Je zou denken dat kinderen heel simpel Spaans praten en dat het dus wel te begrijpen is, maar ze praten een beetje onverstaanbaar dus ik moet erg m´n best doen om ze te begrijpen. Ik heb in ieder geval wel ontzettend veel zin in de komende weken, want het zijn heerlijke kinderen! We weten trouwens nog niet wat we met het geld gaan doen, hier hebben we het nog niet over gehad. Hierover horen jullie laten meer!
Vorige week hebben we trouwens cuy (cavia) gegeten. Een combinatie van kip en varken, eigenlijk best lekker; alleen die teennageltjes en tandjes op je bord zien er minder aantrekkelijk uit!
Nog een paar feitjes die me de afgelopen tijd zijn opgevallen: baby´tjes worden in heel veel doeken gewikkeld, zodat je ze niet meer ziet; ik ben er nog niet achter gekomen waarom iedereen dat doet. Ongeveer alle mannen proberen je aandacht te trekken met de prachtige openingszin ´pssssssss´. In barretjes en discotheken worden indigenous people niet toegelaten, een duidelijkere vorm van discriminatie bestaat niet. In Ecuador ga je of naar een public school of naar een private school. Voor een private school betaal je veel en daar word je dus beter opgeleid. Er zijn geen verschillende niveaus, iedereen doet hetzelfde en daarna kan je gaan studeren wat je wil en dan kom je er pas achter wat je wel en niet kan.
Verder heb ik eigenlijk niet zo veel te melden op dit moment. Ik geniet nog steeds onzettend, maar ik mis iedereen thuis wel af en toe.
Straks weer salsales; dat vind ik één van de leukste dingen hier: de danscultuur!
Nou, hasta luego maar weer...
Liefs en -x- Lot
-
11 Maart 2010 - 21:51
Eline:
aaahhh al die lieve kindjes!!!! -
11 Maart 2010 - 21:51
Eline:
aaahhh al die lieve kindjes!!!! -
11 Maart 2010 - 22:58
Wim:
Los niños son divertidos, ¿verdad? -
11 Maart 2010 - 23:05
Isa:
Leukkk!!! -
12 Maart 2010 - 10:49
Tante:
brrr teennageltjes op je bord. Als je t.z.t. weer thuis bent trek je nergens meer je neus voor op. dag dag -
12 Maart 2010 - 12:36
Marlou:
hebben jullie cavia's gegeten?
barbaren.
-
13 Maart 2010 - 22:11
Hanna:
Hmm cavia! wat het te doen?! pas goed op de lieve kindjes, wat een jaloerzie vanaf hier!
Geniet & Beleef X -
18 Maart 2010 - 16:47
Stichting Muses:
Hallo Lotte,
Goed om te lezen dat je je plekje hebt gevonden op je project. Ben benieuwd hoe je het geld gaat besteden. Je kan ook voorstellen om gezinnen te bezoeken van de kinderen die op het project zitten. Meestal vindt er veel armoede plaats bij de kinderen thuis..
Veel plezier met salsa dansen!
Vriendelijke groetjes,
Romy Schagen
www.muses.nl -
24 Maart 2010 - 22:12
Annabel:
Super om al je verhalen te lezen! Geniet ervan en ik blijf je volgen.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
