Ultimo dia en Quito...

Lieve allemaal,

Jeetje, onze laatste dag in Quito en mijn laatste berichtje vanuit Ecuador. Manouk en ik willen eigenlijk helemaal niet weggaan na twee maanden in deze stad gewoond te hebben. Quito is eigenlijk helemaal niet zo mooi, best gevaarlijk en vies, en toch hebben we het hier geweldig gevonden! De mensen, de eettentjes, de sfeer, onze huisgenootjes, de salsa, de kindjes van Villa Ticca; we gaan het allemaal erg missen. Natuurlijk hebben we ook ontzettend veel zin om een nieuw avontuur in Chili en Argentinië te beginnen. Nu begint het reizen pas echt!

Het was heel bijzonder om mijn verjaardag hier in Quito te vieren. Jammer om het niet met mijn vrienden en familie te kunnen vieren, maar ondanks dat erg gezellig. Donderdagavond gingen we naar een salsabar en daar werd om 24h ´Cumpleaños Feliz´ voor me opgezet en kreeg ik kadootjes van mijn huisgenootjes. Op Goede Vrijdag, hier Viernes Santo, zijn we naar een processie in het oude centrum gegaan. In de brandende zon liepen katholieken in een soort paars Clu Clux Clan gewaad op blote voeten op gloeiend asfalt en soms droegen ze ook nog zware kruizen of hadden ze prikkeldraad om zich heen. Dit doen ze omdat ze hopen dat ze dan voor hun zonden worden vergeven en een betere toekomst krijgen. Ik snap gewoon niet dat ze zichzelf dat aan doen, je helpt er niemand mee. Het was behoorlijk indrukwekkend om te aanschouwen.

Vorig week zondag zijn we naar de Cotopaxi gegaan, de hoogste actieve vulkaan van Ecuador (5897 m). Met een leuke groep bestaande uit een Turkse New Yorker, Australiërs, Engelsen, een Duitse, twee Indonesische zakenmannen en Argentijnen hebben we de berg getrotseerd. De Lonely Planet raadt aan om de vulkaan pas te beklimmen na een paar dagen in Quito om eerst te acclimatiseren, maar na twee maanden voelde ik alsnog de hoogte. We zijn tot de gletsjer geklommen, was erg mooi! Daarna zijn we niet met mountainbikes naar beneden gesjeesd; een vriendinnetje van ons heeft daarbij haar voortanden verloren, dus dat leek ons niet zo´n verstandig plan.
De volgende dag hebben we heerlijk paardgereden door het vulkanengebied. Na de lunch met prachtig uitzicht vonden de paarden het een goed idee om ervandoor te gaan. Onze gids Marco erachteraan en wij moesten de paarden maar tegenhouden als ze terugkwamen. Toen ging het ook nog keihard regenen, maar gelukkig kwamen ze wel terug. Dit heftige ´aventura con lluvia´ heb ik nog een paar dagen in m´n billen gevoeld!
Dinsdag zijn we naar Laguna Quilotoa geweest met een Amerikaanse, Finse en Israëlische familie (wat een diversiteit weer). Helaas zat het weer weer niet mee. Het kratermeer veranderde van kleur tijdens de afdaling, dat was wel een fraai gezicht! Daarna hebben we lama gegeten, is goed te doen: beetje zout en vet, maar best lekker.

´s Avonds zijn we weer teruggekeerd naar Quito en de laatste dagen hebben we vooral veel opgetrokken met onze huisgenootjes die bijna allemaal nu hun eigen weg gaan: naar de jungle, naar Peru, naar huis of in Quito blijven voor stage. Erg jammer.

We zijn nog twee dagen naar Villa Ticca gegaan. De matrassen waar de kinderen een middagdutje op doen, waren compleet versleten, dus we hebben van jullie geld nieuwe matrassen gekocht en daar waren ze erg blij mee. De rest van het geld hebben we aan Paola gegeven en zij houdt ons op de hoogte van wat ze ermee doet. Waarschijnlijk gaan de kinderen er zwemlessen van volgen. Vrijdag zijn we naar de huizen van twee kinderen gegaan, omdat Paola het belangrijk vindt dat wij zien hoe de kinderen het thuis hebben. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk om zo te koekeloeren bij die families. Ze leven in een huisje van 10 vierkante meter en moeten een wc met drie andere families delen. Vaak zijn de vaders ´m gepeerd. Dat was wel even schrikken, het idee dat je zo moet leven, vreselijk. Villa Ticca steunt hen wel met geld en werk voor de moeders, dus dat is fijn.
Het is wel een heel gek idee om daar vrijdag voor het laatst te zijn geweest en ik ga de kinderen ook zeker missen...

Nu gaan we inpakken en morgen verlaten we dan toch echt Ecuador. Ik ben ontzettend benieuwd hoe we ons gaan redden al backpackend door Chili en Argentinië!

Mijn volgende reisverslag zal vanuit Chili zijn..

¡Hasta luego!

Liefs,
Lotte